'Tipi in therapy'

Blok 4, 3e jaar, 'I am what I am'

Blok 4, 3e jaar

Aan de hand van fotografie, video, schilderen en performance, onderzoek ik binnen het proces hoe ik me als kunstenaar verhoud tot de wereld om mij heen. Niet alleen mijn directe omgeving en de maatschappij, maar ook tijdsbeleving, plaatsing heden en verleden zijn belangrijke fascinaties voor mij.

De samenhang tussen, vorm, specifiek kleurgebruik, vaak artificiele materialen en de handeling, zijn kenmerkend voor mijn werk.

Binnen de veelheid aan autonome beelden die tijdens het proces tot stand komen, zoek ik naar verbanden en betekenis.

In dit blok heb ik me onder andere de vraag gesteld; 'wat betekent het nu om naast moeder ook kunstenaar te zijn?' Ik heb mijn gezin in mijn werk betrokken, juist op een moment dat zij zich kunnen afvragen is dit nu mijn moeder c.q echtgenoot of is dit een kunstenaar.

Ik heb mijn kunstboeken geseald en op een karretje geplaatst. Mijn wereld blijft zo bij elkaar en is makkelijk mee te nemen!

Ik heb gekozen voor de foto die dit ook aan de buitenwereld toont.

De afbeelding waarop ikzelf een ballon opblaas is een videostill.

Het is een universeler beeld, dat gaat over twijfels en angst die er bij ieder mens bestaan.

Bij het gekleurde blok ben ik op zoek naar spanning tussen de geordende geometrische patronen en organische vormen. De lak die ik gebruik heb, is nauwelijks stuurbaar wanneer je deze op de vlakken giet.

Blok 2, derde jaar

Dit blok ging over heden, verleden en toekomst.
Naar mijn idee zijn deze onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ik kruip letterlijk terug in het verleden. Tijdens een performance sta ik in zwarte kleding te kijken naar een dia van mezelf als kind. Ik loop naar de dia toe, raak mezelf voorzichtig aan en loop achteruit. Ik kleed me uit en onder de zwarte kleding komt een wit pakje tevoorschijn. Ik loop weer terug naar de dia en ga in het beeld staan met mijn gezicht richting publiek. De witte kleding absorbeert het beeld.
Ik vraag me af waarom ik terugkijk. Op het moment dat je terugkijkt lijkt het zo leuk, maar omdat het een momentopname is geweest, weet je nu wat daarna kwam.
Wanneer ik naar mezelf kijk op foto's waarop ik nog een kind was kom ik even in mijn comfortzone, zorgeloos, nog geen bewuste verantwoordelijkheden etc.
Tijdens het zoeken naar het hoe en het waarom van het verleden kwam ik op Youtube een film tegen waarin Wally Tax zingt (jaren zestig) dat je vooral niet terug moet kijken maar juist vooruit.
Ik heb een slechte karaoke gedaan van dit nummer.