Blok 1 derde jaar

Ik ben dit proces gestart vanuit het thema 'mist'.

Wat zie ik scherp of onscherp.Ik ben gaan schilderen met allerlei materialen en alles wat in mezelf opkwam.Aan het einde van het proces kwam ik bij druppels uit.
Druppels vangen het beeld wat achter (soms ook voor) de druppel te zien is.

Vervolg samenwerking

Bij aanvang hadden Claire en ik, naar aanleiding van het thema media werk uitgewisseld.

Ik heb Claire een fluoriserende box gegeven met daarop het woord

ATTENTION vele malen herhaald.

We worden vandaag de dag overspoeld door reclame.

In tijdschriften, op radio, tv en zelfs op internet wordt je overrompeld door dit fenomeen. Ongewenst wordt je gedwongen tot het kijken naar beelden waar je geen behoefte aan hebt!

De beelden worden vaak herhaald opdat je ze niet snel zult vergeten.

Ze blijven om je aandacht vragen. Het is om gek van te worden.

Als reactie hierop heeft Claire een concept geschreven.

Ze wil geluid van vaak herhaalde beelden uit het nieuws uit de box laten komen. Geluiden die je zonder de eindeloze uitgezonden beelden ook zonder beeld zou herkennen.

Bij dit concept bedachten we dat we meerdere boxen in een ruimte zouden hangen.

Omdat het op dit moment de tijd te kort is en het financieel nog niet haalbaar is om 10 of meer boxen te maken voor een ruimte houden we het bij het concept en werken dit uit.

Na vele testen welke geluiden het beste zouden zijn en hoe zij gemonteerd moesten worden hebben we besloten een compilatie van de geluiden te maken, telkens met 4 sec. tussen ieder geluid. Vervolgens zijn alle geluiden apart op cd opgenomen. Zo zijn we tot ongeveer 10 cd gekomen. Deze zijn samen met het concept (door Claire uitgeschreven) gepresenteerd!

Enkele voorbeelden van geluiden: -de eerste landing op de maan, -de aanslag op de Twin Towers, -belangrijke politieke momenten,-Europees kampioenschap voetballen, -de vuurwerkramp in Enschede, -de aanslag in Apeldoorn,

-de oorlog in Afghanistan etc. etc.

Ik heb schetsen gemaakt voor deze ruimtes.

Toen ik de schetsen aan het maken was, kwam ik ook tot een beeld van een ruimte waarin het woord ATTENTION je overspoeld. De herhaling vindt plaats, op de wanden, de vloer en het plafond. De fluoriserende kleur versterkt de aandacht zoals vaak in reclame gebruikt wordt.

Wanneer je in deze ruimte komt zal het overweldigende, de hoeveelheid, de herhaling en kleur je hetzelfde overrompelende, vervelende gevoel geven zoals de hoeveelheid reclame die dagelijks op ons af komt dat ook doet. Ook hier is een concept bij geschreven.

Kunst openbare ruimte 2e blok, Armada

Het Paleiskwartier in Den Bosch is een nieuwe wijk achter het centraal station. Een modern architectonisch project.
De Armada's zijn 10 luxe appartementengebouwen, hoog en laag afgewisseld met aan de voorzijde een langerekte strakke waterpartij.
De flats toornen hoog boven het water en hebben iets arrogants.
Mijn project is een sociale sculptuur geworden, waarbij de bewoners op hetzelfde tijdstip, ieder vanuit hun eigen balkon een kleed zullen uitkloppen. Modern tegenover ouderwets.

Ook heb ik me in dit blok verdiept in waar de grens nu ligt als je het hebt over privé en openbaar.

Ik heb een enquete gemaakt waarin mensen vragen konden beantwoorden die betrekking hebben op dit onderwerp.

Het blijkt dat de meeste mensen erg nieuwsgierig zijn terwijl hun privéleven heilig is voor hen.

Als je voor de Armada appartementen staat wordt je nieuwsgierig wie daar wonen en wat er in de flats gebeurt. Vooral omdat je zelden iemand ziet. De balkons vertonen ook weinig leven.

Het plan is om een panoramakijker op het wandelpad voor de Armada

te plaatsen. De bewoners zullen gechockeerd zijn wanneer zij mensen gebruik zien maken van de kijker die op hun appartement gericht is.

Wanneer zij echter zelf kijken zullen ze er snel achterkomen dat er beelden van situaties die zich in een woon/slaapkamer afspelen te zien zijn en worden zij geprikkeld door het gegeven openbaar/privé.

De passerende wandelaar zal zijn nieuwsgierigheid niet in bedwang kunnen houden en zeker gebruik maken van de kijker.

Samenwerking

Claire heeft mij een werk gegeven waar ik op heb gereageerd.

Het werk van Claire was een print op A3-papier.

Een beeld van een weiland met daarin 'slecht' gefotoshopte gesluierde personen/vrouwen met geweer. Daarvoor staat een uit brokstukken halfopgebouwde muur. Voor deze muur een op de rug gekeken persoon die een foto maakt van het beeld in de weide.
Boven de print staat Scharrelkind, na de blije koe, het vrije varken en de krasse kip nu tijd voor het ongekooide kind.

Voor mij was dit een boodschap met heel veel informatie.

Vooral de titel is een ding apart. Het is de titel van een stuk uit de NRC over het kind dat tegenwoordig niet meer vrij buitenspeelt maar thuis achter de computer zit. Communicatie verloopt electronisch en het kind is bijna verslaafd aan junkfood.

Het beeld zegt iets over de mens die tegenwoordig alles vastlegt via de camera, herinneringen zitten niet meer in je hoofd, maar staan op plaatjes. Maar zo'n plaatje is een nieuw ding, is het nog wel dat waar je naar kijkt!

Claire had de volgende vraag hierbij gesteld: Hoe verhouden hedendaagse media en gebruik daarvan zich tot de beleving van het ding en is het moment van beleving relevant voor de kunstenaar gedurende het werkproces?

Voor mij gaat het over manipulatie van de werkelijkheid.

Mijn reactie gaat over 'gewone kinderen' zoals ouders en grootouders ze op een tafeltje in de kamer hebben staan gezellig ingelijst. Zijn deze kinderen wel zo 'gewoon'?
Vier van deze kinderen zijn kinderen die alle kindsoldaat zijn geweest in oorlogsgebieden, sociaal-emotioneel zijn ze heel anders dan de meeste kinderen van hun leeftijd en zijn getekend voor het leven. De jongen met het rode T-shirt heeft een spierziekte, ook hij heeft sociaal-emotioneel en fysiek de nodige problemen. Al deze kinderen proberen met de fiets een berg te beklimmen in de zwaarste versnelling.
Het is een print op A3 formaat.

"Inspiratie"

"Samenwerking"

Samenwerking

Het laatste blok van het tweede jaar van de Academie is ingegaan.
Het zal bestaan uit samenwerkingsprojecten.
Iedereen heeft zijn plannen bekend gemaakt en het is de bedoeling dat je aan twee projecten deelneemt.

Als eerste project heb ik een plan uitgewerkt voor Mailart.
De hele klas heeft een email gekregen waarin het plan staat uitgewerkt. Ik heb als eerste werk gestuurd en de 'ketting' in gang gezet. Ik ontvang telkens de werken terug en zal aan het eind van het blok deze presenteren.

Het tweede project is een samenwerking met Claire Bänzinger.
De samenwerking met Claire is voortgevloeid uit het Armadaproject waar we door heel veel met elkaar over wederzijdse plannen te hebben gesproken er achter kwamen dat er op het gebied van de beeldende kunst wel degelijk een klik is!
Claire's inhoudelijke kwaliteit en filosofische benadering kunnen van grote invloed zijn op mijn proces. Omdat Claire bij haar praxisgericht werk ook vanuit een ideosyncratische houding werkt blijft het werk dicht bij haarzelf. Ikzelf ben denk ik heel duidelijk en helder. Het autonome werk wat daar uit voorkomt mist soms wel de diepgang.
Mijn poiesis gericht werken is nooit van één materiaal afhankelijk, wel is het zo dat als ik vanuit materiaal werk de handeling belangrijker is dan het materiaal zelf. Mijn snelle manier van keuzes maken en reageren zouden voor Claire van belang kunnen zijn.
Less is more.
Na overleg hebben we besloten vanuit het thema Media te vertrekken.
In eerste instantie leveren we beide een werk aan elkaar uit, waarop we gaan reageren.

Media

Ik volg nu het vak media.
Het gaat vooral om de techniek bij fotografie en film.
Deze week heb ik een filmje gemaakt. Registratie van een plein.

Terugkijken

Ik zoom mensen in de trein in!

Your Onride Photo

Onride

minor kunst in de openbare ruimte, het park

Twee maanden stress en heel hard gewerkt.

Kunstgeschiedenis en het leerprogramma tekst kregen even voorrang en zorgden ervoor dat ik mijn blog niet bijhield. Mijn voornemen is daar nu verandering in te brengen!


Het park

Wanneer ik in een grote mondiale stad verblijf, vind ik het ter afwisseling van de drukte heerlijk om naar een park te gaan. In mijn woonplaats Tilburg zoek ik niet snel een park op. Dit komt omdat ik thuis mijn eigen 'park' heb
Het huis waarin ik woon ligt niet ver van het centrum van Tilburg achter huizen op een doorgaande weg. Aan de achterkant van de langgerekte tuin ligt een dijk waarop de spoorweg ligt. Dagelijks passeren er goederentreinen en passagierstreinen over het traject Tilburg-Den Bosch en viceversa. Hoewel de tuin privaateigendom is, merk je ook dat deze ook iets openbaars heeft. Ik krijg regelmatig opmerkingen van mensen die in de trein voorbij zijn gekomen en iets weten te vertellen over wat zich wel of niet afspeelt in en rondom ons huis. Mensen die voorbij komen zijn nieuwsgierig, fysiek is de tuin onbereikbaar. De passagiers komen gedurende een paar honderd meter en met een snelheid van ongeveer 40km per uur voorbij 'mijn park'. De afstand van de trein tot aan de tuin is ongeveer 10 meter.

Aanvankelijk had ik het idee om in mijn park objecten, teksten, of projecties te tonen om met de anonieme passagiers te communiceren.

Ik kreeg zoals ik meestal werk allerlei ideeën en ging te snel aan de slag. Gelukkig werd ik nu tijdig gewaarschuwd door een klasgenoot. Wat betekent die trein nu voor jou??
Ik heb daar lang over nagedacht en kwam tot de volgende conclusie:
Iedere dag al die treinen voorbij mijn huis. De trein rijdt, het huis staat stil. Het huis is een attractie en mensen betalen de trein om van A naar B of van B naar A en krijgen de attractie kado.

Wanneer je in een pretpark bent en je stapt in een treintje of achtbaan worden er vaak foto's genomen die je als je uitstapt kunt kopen. De ONRIDE foto.

In mijn tuin zal langs de dijk ter hoogte van de voorbijkomende trein een fototoestel worden geplaatst. Telkens worden er foto's genomen. Deze foto's worden op Internet geplaatst en men kan deze foto's bestellen.

Er wordt dus ook een groot bord langs het spoor geplaatst waarbij ik dit duidelijk maak. Niet alleen kijken mensen graag binnen bij anderen, maar hoeveel wordt er niet gebruik gemaakt van Internet.
De grens tussen privaat en openbaarheid wordt steeds kleiner.
Dit werk legt daar de nadruk op. Want ook ik ben nu aan het 'gluren' naar mensen in de trein. Ik heb foto's gemaakt om te tonen hoe dit concept zou kunnen worden uitgewerkt.

Met de foto's gemaakt van mensen in de trein wil ik nog doorgaan.

Park of tuin?

Deel van een tuin zo groot als een park zou kunnen zijn

Het Park

Kunst in de openbare ruimte
Wat is een park?
Is een park altijd openbaar?
Wanneer is iets een park en wanneer is iets een tuin?